Van 10 uur ‘s ochtends tot 20 uur ‘s avonds ben ik vorige week zondag stil geweest. Degenen die mij kennen weten dat dit hoogst uitzonderlijk is. Ik houd namelijk van gezelligheid en klets vaak volop in gezelschap. Maar op die dag had ik 30 mensen om me heen en was ik tien uur lang helemaal stil. Ik woonde een Stiltedag bij, begeleid door Tijn Touber en Binkie. Wat een genot was dat!
Op het begin was het nog wennen. Mijn gedachten gingen alle kanten op. Naar mate de dag vorderde werd het steeds rustiger in mijn hoofd. Tijdens inspiratiesessies nodigde Tijn ons steeds weer uit om uit je mind te stappen, uit het denken. Je denken te observeren. Dat is niet wie je bent. Je bent al heel, je bent een puur, zuiver wezen zonder oordeel, zonder problemen. Ik noem dat altijd je ware natuur. We zijn al helemaal goed van binnen, vol vertrouwen, liefde, tevreden en vreugdevol.
Op een bepaald moment in de middag zat ik buiten op een bankje bij de kampvuurplek te genieten en besefte ik weer hoe fijn het is als je niet hoeft te praten. Als je even niet met anderen bezig bent maar helemaal alleen bent met jezelf, de natuur, de fluitende vogeltjes, lopend op blote voeten, een dutje doen, mediteren.
Met mijn ogen dicht kwam ineens de gedachte bij me op ‘Waarom praten we toch zoveel? Waarom denken we toch zo veel?’ En toen ik mijn ogen opende zag ik het antwoord: Ik zag een los raam midden op een berg staan (als kunstobject).
Het raam was vies. En de metafoor die bij me opkwam als antwoord was dat we vaak door een vies raam kijken, te weten onze mind. Onze gedachten vertroebelen ons beeld. Ieder kijkt op een andere manier naar eenzelfde situatie, door jouw paradigma, door jouw gekleurd beeld. Gevoed door je verleden, je opvoeding, allerlei ervaringen waardoor je belemmerende gedachten hebt, overtuigingen, aannames, emoties en patronen. Je ego dus. En dat ego bedekt jouw ware natuur. Maar zoals ik ook op die plek ervoor kon kiezen om een stap opzij te doen zodat ik niet door het vieze raam hoefde te kijken maar een helder beeld had, zo kan ik er ook voor kiezen om me niet door mijn gedachten te laten leiden maar door mijn ware natuur. Daar waar mijn vertrouwen zit, waar liefde, tevredenheid en rust zit. Steeds weer. Ieder moment van de dag kan ik daar weer voor kiezen.
Diep van binnen weten we altijd het antwoord. Diep van binnen weten we wat goed is voor onszelf. Wat we graag willen. En wat we juist niet willen. Door ons te verbinden met onze kern, door te luisteren naar onze innerlijke stem. Maar onze gedachten vertellen ons vaak anders. Gevoed door angst. ‘Zou je dat nou wel doen?’ ‘Wat zou de ander daarvan vinden?’ Wat als het niet lukt, dan sta ik voor schut.’ ‘Wat als er iets ergs gebeurt?’ ‘Straks gaat het mis?’ ‘Doe maar niet.’ ‘Ander keertje.’ ‘Het is veiliger om te blijven doen wat ik al deed’ etc. etc.
Vind je het lastig om uit je ‘ego’ te stappen en weer vanuit je ware natuur te leven? Om zo weer rust in je hoofd te krijgen en lekker in je lijf te zitten? Ik help je daar heel graag bij!