In het kader van ‘practice what you preach’ ga ik iedere week twee uur in m’n eentje naar het bos om te ‘bosbaden’ (Shinrin Yoku). Nu het herfst is, mijn favoriete seizoen, is het thema loslaten heel toepasselijk. De natuur symboliseert dat heel krachtig in de herfst met de vallende bladeren. Er is geen boom die zegt ‘ik doe dit jaar niet mee, ik houd mijn bladeren vast’. Maar wij mensen zijn wel geneigd van alles vast te houden. De herfst is dus een uitgelezen kans om in de natuur op onderzoek bij jezelf te gaan wat je wilt loslaten.

Afgelopen maand ging ik op Solo Quest. 24 uur in je eentje in de natuur met enkel een tarp, slaapspullen, water en warme kleding. Geen afleiding zoals telefoon, tv en andere mensen. Het leek me heerlijk om alle tijd te hebben voor mediteren en niks te ‘moeten’. Het leek me best een beetje eng om de nacht alleen door te brengen in het donkere bos. Het eerste klopte. Het tweede klopte gelukkig niet.

‘Oh daar gaat ie weer, trekt ie weer alle kasten open, alle spullen eruit, laat weer een spoor van rotzooi achter in huis, aaarrrrgh, hij ruimt ook nooit op’. Dit is wat ik een tijd lang dacht wanneer mijn zoontje van toen nog 4 jaar weer eens in staat was om in 10 minuten het hele huis op zijn kop te zetten. En wat mijn man en ik ook deden; lief bespreken, streng toespreken, niks hielp. Als hij het in z’n koppie had wat hij wilde doen dan ging hij ervoor en had totaal geen oog voor het spoor wat hij achter liet. Niet dat wij zo’n opgeruimd huishouden zijn want ik zeg je eerlijk, ik heb in de 8 jaren dat ik moeder ben van twee heerlijke energieke boys al heel wat meer leren loslaten en een stapeltje hier of wat rotzooit daar kan ik prima hebben, maar ik heb het over de hele woonkamer die bezaaid ligt en alle kastdeuren open.

Inmiddels gaat het anders en ik deel je graag hoe we dat hebben veranderd. Want ja, WIJ hadden een grote rol hierin (en JIJ kan dit ook veranderen bij irritatie aan je kind, je collega of jezelf).